Rabia Nasimi was amper vijf jaar oud toen ze via een koelwagen werd binnengesmokkeld in het Verenigd Koninkrijk. Nu, achttien jaar later, start de vluchteling haar doctoraat aan de universiteit van Cambridge. 

Nasimi arriveerde achttien jaar geleden in het Verenigd Koninkrijk, na een maandenlange tocht door Europa. Haar ouders besloten met hun drie kinderen op de vlucht te slaan voor het Taliban-regime in Afghanistan. “De reis was vrij moeilijk”, vertelt ze tegen Metro UK. “Mijn broer was amper zes maanden oud toen en het was niet gebruikelijk om met kleine kinderen te reizen.”

“Een deel van de tocht was door water”, gaat ze verder. “Er waren opblaasbare reddingsboten die bedoeld zijn voor 2 tot 3 mensen, maar de smokkelaars zetten er 30 tot 40 mensen in, wat heel riskant was.”

Onderzoek naar Afghaanse identiteit

Hoewel Nasimi geen woord Engels sprak bij haar aankomst, heeft ze er een indrukwekkende academische carrière opzitten. Na sociologie te hebben gestuurd in het middelbaar, haalde ze haar bachelordiploma in dezelfde materie. Later maakte ze ook met succes haar master af aan de prestigieuze Londen School of Economics.

Nu start ze haar doctoraat aan de beroemde Cambridge University. Het onderzoek blijft in haar vakgebied, met een specialisatie in Afghaanse identiteit. Tegen UNILAD vertelt de 23-jarige vrouw alvast dat ze een warm welkom heeft gekregen. “Veel sprekers en professoren hebben me lieve berichten gestuurd. Ze vertelden me dat ze blij waren dat ik op het departement begon te werken en dat ze hopen dat ik het beste uit deze ervaring kan halen.”

“Vluchtelingen willen gewoon een gelukkig leven”

De student betreurt de manier waarop de media vluchtelingen portretteert. “Ze hebben dromen”, klinkt het. “Vluchtelingen willen in veiligheid leven. Vluchtelingen willen een opleiding. Vluchtelingen willen werken. Ze willen simpelweg zoals iedereen een gelukkig leven leiden. Ze zijn verdreven uit hun thuisland, ze vrezen vervolging en de dood. We zouden allemaal eens moeten proberen in te beelden wat wij zouden doen in een situatie vol conflict en onzekerheid.”