Deze keer staat de mens eens niét centraal in een failcompilatie.
Katten en vogels, ’t zijn waarschijnlijk nooit de beste vriendjes geweest. En ook nu nemen ze het weer tegen elkaar op.
Bij FailArmy verzamelden ze de grappigste katten- en vogelfails. En dat leverde nét geen zes minuten aan hilarisch beeldmateriaal op.
Hoe zouden Disney-prinsessen er vandaag uitzien? Die vraag stelde Fernanda Suarez zich toen ze onderstaande creaties maakte.
Van Sneeuwwitje tot prinses Jasmine, van Pocahontas tot Doornroosje. Allemaal krijgen ze een visuele update van de artieste.
Fernanda is zelf al jaren fan van Disney. Ze stelde zich voor hoe haar favoriete personages vandaag de dag gekleed zouden zijn. En aangezien de dame nogal handig is met designsoftware, zette ze haar gedachte om in enkele prachtige creaties. Kijk maar!
https://www.instagram.com/p/BZ38WP6jbCp
https://www.instagram.com/p/BZBxPlUjgo6
https://www.instagram.com/p/BYv2aZOjok0
https://www.instagram.com/p/BX51cB3jIpG
https://www.instagram.com/p/BXVr5-qDq1H
https://www.instagram.com/p/BWflYxeDs74
https://www.instagram.com/p/BV5Bd_njwvN
Beeld: INSTAGRAM/ FERNANDA SUAREZ
De Britse Gayna Pealling prijst een wildvreemde jongeman de hemel in. Hij was haar te hulp geschoten toen hij zag dat haar 5-jarig zoontje met autisme en ADHD een aanval kreeg.
De 21-jarige Pealling was met de trein onderweg naar de Britse stad Portsmouth, samen met 4-jarige dochter Amy en haar 5-jarige zoon Jack. De jongen heeft ADHD en autisme. Hierdoor wordt de kleuter nogal snel zenuwachtig in onbekende, luide omgevingen.
De treinrit was blijkbaar geen uitzondering. Door de vele prikkels kreeg Jack een “hysterische aanval” en begon hij te roepen en in het rond te slaan. “Ik legde uit aan de andere pendelaars dat hij ADHD en autisme heeft, maar de meesten keken me aan alsof ik een slechte moeder was”, aldus de vrouw.
Terwijl Pealling haar zoon probeerde te troosten, kwam één treinreiziger behulpzaam uit de hoek. De 21-jarige Dan begon tegen de kinderen te praten en met de dochter te kleuren, waardoor Jack na een tijdje kalmeerde. Maar liefst 55 minuten lang bleef de reddende engel bij het gezin zitten.
Achteraf was de jonge moeder ontzettend ontroerd door het gebaar van Dan. Ze besloot zelfs een bericht op Facebook te posten om de jongeman te bedanken. “Dankzij jouw hulp was onze treinrit perfect. Dankjewel, je hebt geen idee hoe hard ik je steun apprecieerde. Je bent mijn held.”
September en oktober zijn de oogstmaanden bij uitstek. In Japan wordt dat gevierd door reusachtige beelden te maken van stro.
In het land van de rijzende zon wordt rijst traditiegetrouw geoogst in de herfst. Boeren halen dan de korrels uit de strohalmen, waardoor er alleen losse slierten stro overblijven.
In plaats van die slierten weg te gooien, worden ze op een creatieve manier gebruikt voor het jaarlijkse Wara Art Festival, dat steevast plaatsvindt op het einde van het rijstseizoen. Dit jaar werd het stro gebruikt om reusachtige dieren mee te maken. Je kan de creaties nog een tijdje bewonderen, want ze blijven staan tot het eind van deze maand. Voor wie geen reis naar Japan op het programma heeft staan, hebben we enkele foto’s van de gigantische sculpturen geselecteerd.
“Wat vind je van deze trui?”, vraag je aan een collega. Als zij “speciaal” antwoordt, is het misschien beter om de leugenaar in haar niet te ontmaskeren. Kwestie van een discussie op de werkplek te vermijden. In andere gevallen zijn deze tips handig om te achterhalen of iemand een jokkebrok is of niet.
Lichaamsexpert Judi James noemt de ogen ook wel de vensters van je ziel. Logischerwijs geven je kijkers dan ook het meeste prijs. Kijkt iemand je tijdens een gesprek voortdurend in de ogen? Dan mag je volgens James wantrouwig worden.
Ook de richting naar waar mensen kijken helpt je om iemand te betrappen op een leugen. Naar links zien is een teken dat mensen een herinnering proberen op te rakelen. Naar rechts kijken wil dan weer zeggen dat iemand iets uit z’n duim aan het zuigen is.
Jokkebrokken hebben ook de neiging om veel opzichtige handgebaren te maken en de wenkbrauwen lichtjes omhoog te trekken. Het is een cliché, maar ze gaan vaak ook de neus aanraken of in de nek krabben omdat ze zenuwachtig zijn.
De Britse Dawn Cousins gaat al veertien jaar als vrijgezel door het leven. Volgens de vrouw is de relatiestatus te wijten aan haar uiterlijk. “Ik ben te knap voor een vaste partner.”
De laatste relatie van de receptioniste uit Londen dateert al van 2003. Toen liep de relatie van Dawn Cousins met de vader van haar vier kinderen op de klippen. De vrouw dacht dat ze wel snel een nieuwe knaap aan de haak zou slaan, maar het tegenovergestelde is waar. “Ondertussen zijn we veertien jaar verder en mijn liefdesleven staat nog steeds op een laag pitje. Ik begin stilaan te panikeren”, vertelt ze aan The Sun.
De oorzaak voor haar single bestaan? Ze heeft al 44 jaar op de teller staan, maar ziet er naar eigen zeggen uit als een vrouw van 22. “Soms wou ik dat ik er wat minder goed uitzag”, klaagt Cousins. “Dan zou ik tenminste het juiste type aantrekken, iemand waarmee ik mijn leven kan delen. Nu willen ze mij enkel voor mijn uiterlijk, niet voor mijn persoonlijkheid.”
Niet alleen trekt de onfortuinlijke Britse verkeerde types aan, haar schone verschijning zadelt haar ook op met een heleboel problemen. “Op het werk krijg ik bijna niets gedaan omdat ik overladen word met aandacht. Als ik met mijn kinderen op stap ben, denken de mannen dat ik hun zus ben. Mijn dochters van 17, 20 en 22 jaar hebben me zelfs verboden om nog met hen naar een discotheek te gaan.”
Terwijl de jongere garde blijkbaar in de rij staat voor de vrouw, ondervindt Cousins ook moeilijkheden met het vinden van een oudere partner. “Een tijdje geleden heb ik afgesproken met een 48-jarige man, maar hij miste levensvreugde. Bovendien hebben veertigers meestal een stevig buikje. Ik kan toch geen relatie beginnen met een dikke, onaantrekkelijke, oudere man als ik er zelf nog zo jong en knap uitzie”, zo klinkt haar redenering.
Het is geen verrassing dat het interview met The Sun heel wat reacties heeft losgeweekt. Zelfs haar vrienden en familieleden hebben kritiek op de kapsones van Cousins. “Ik snap hun punt, maar het is toch niet mijn schuld dat ik nog zo goed in de markt lig?”, vraagt ze zich luidop af. De enige oplossing die de Londense ziet is verhuizen naar Amerika. “In een van die staten moet de ware toch rondlopen”, besluit ze hoopvol.
Zorgbedrijf Antwerpen is alomtegenwoordig in de havenstad. Met dienstencentra, thuisdiensten, serviceflats, woonzorgcentra en zelfs een webwinkel biedt de organisatie zorg in alle betekenissen van het woord. Van een anonieme aanpak is er geen sprake. De combinatie van verschillende diensten is net uitgegroeid tot een zorgpakket op maat.
“Wij zijn dan wel een gigantische organisatie met meer dan 4.000 medewerkers, eigenlijk werken wij als een buurthuis. Mensen kunnen bij ons terecht voor fysische en medische hulp, maar gaan ook met ons op reis of komen gewoon een glas drinken in ons dienstencentrum om de eenzaamheid tegen te gaan”, vertelt Dirk Bervoets, Manager Zorgzame Buurt in Oud-Merksem.
“Ons netwerk van zorgzame medewerkers vormen een herkenbaar aanspreekpunt voor alle buurtbewoners. Jos kwam in ons dienstencentrum in Oud-Merksem al eens biljart spelen. Zo leerde hij onze bewoners en verzorgers kennen. Later verhuisde hij naar één van onze serviceflats, deed hij een beroep op onze poetshulp en kwam hij in ons dienstencentrum eten. Toen Jos uiteindelijk wou verhuizen naar ons woonzorgcentrum, was dat geen grote stap voor hem. De verzorgster die hem hielp inpakken doet zowel thuiszorg als woonzorg. Zij was dus een bekend gezicht en ook ik was geen onbekende voor hem.”
Ook voor de medewerkers van Zorgbedrijf Antwerpen biedt deze unieke aanpak veel voordelen. “De interesse om vanuit de buurt mensen verder te helpen geeft mijn collega’s veel doorgroeimogelijkheden. Doordat we zoveel diensten aanbieden, kan een poetshulp mits de nodige motivatie en gerichte opleiding op termijn ook aan de slag als zorgkundige. Ons HR-departement heeft fantastische loopbaancoaches die elk uniek talent willen benutten. Diploma’s zijn daarbij minder belangrijk. Wij bieden ook veel fulltimecontracten aan dankzij de optie om zowel in thuiszorg als in woonzorg te werken.”
De meeste werknemers wonen in de buurt, en dat voelen de klanten. “Het personeel kent elkaar heel goed, dus iedereen weet wie wanneer het beste kan helpen. Dat zorgt voor een snelle en kwalitatieve aanpak”, besluit Dirk.
SD Worx heeft een app ontwikkeld waarmee wie in de file staat een flexibele werkplek kan boeken bij een bedrijf in de buurt. Met Deskonmyway wil de HR-dienstverlener bijdragen aan de almaar groeiende mobiliteitsproblematiek bij het woon-werkverkeer. Samen met enkele andere bedrijven start SD Worx een proefproject langs de E313 tussen Limburg en Antwerpen. Als dat aanslaat, zal het project uitgerold worden naar andere drukke verkeersassen. De HR-dienstverlener roept bedrijven op om hun kantoren open te zetten en massaal deel te nemen. “We hopen dat het aantal bedrijven en gebruikers snel toeneemt, zodat we met onze app het fileleed wat kunnen verzachten”, vertelt Rob Luyten, Innovation Manager bij SD Worx.
« Met empathie en geduld kom ik heel ver »
Wie? Sandy Van Gorp
Leeftijd? 38
Functie? Verpleegkundige in het Centrum voor Illegalen Merksplas
“Ik doe medische onderzoeken van nieuwe bewoners en houd ook consultaties in samenwerking met de centrum-arts. Daarnaast bestel ik medicatie en voer ik andere administratieve taken uit.”
“Zeventien jaar geleden, meteen na mijn opleiding, ben ik hier begonnen. Dit is dus mijn eerste job en ik denk er niet aan om weg te gaan. Mijn takenpakket biedt veel afwisseling. Sinds een paar jaar geef ik bijvoorbeeld EHBO-cursussen aan collega’s. Ik kom ook in contact met verschillende mensen. Taal- en cultuurverschillen zijn nooit een probleem geweest voor mij. Met wat empathie en geduld kom je heel ver. De bewoners appreciëren het dan ook dat ik mijn tijd voor hen neem.”
“Mijn vader werkte al bij de beveiliging en zo is mijn interesse gegroeid. Zonder die link was ik waarschijnlijk in een ziekenhuis gaan werken, omdat ik deze carrièremogelijkheid voor verpleegkundigen niet zou kennen. Hier werk ik enkel overdag, wat goed te combineren valt met mijn gezin.”
Uit de enquête van Express Medical blijkt dat verpleegkundigen hun job graag doen. Aan het onderzoek namen 2.047 Belgen deel, waarvan 800 verpleegkundigen.
Verpleegkundigen geven hun job een 7,5/10, terwijl de gemiddelde werkende Belg een 7,2/10 haalt qua jobtevredenheid.
Daarbij zou 70 % van de verpleegkundigen opnieuw voor dezelfde job kiezen. De belangrijkste motivatie is waardering op de werkvloer, maar ook van kennissen, (75 %) en mensen kunnen helpen (33 %). Zes op de tien verpleegkundigen is zelfs bereid om hun eigen gezondheid in gevaar te brengen om patiënten te kunnen helpen.
Maar het blijft een veeleisende job. Zes op de tien verpleegkundigen geeft een te hoge werkdruk aan. Patiënten en hun families worden veeleisender en de tijdsdruk, prestatiedrang en een uitgebreide administratie zorgen ervoor dat maar liefst 99 % van het verplegend personeel stress ervaart.
Wat opvalt in de resultaten van het onderzoek, is dat verpleegkundigen die via tijdelijke contracten werken, juist tevredener zijn over hun job en hun werkomstandigheden dan verpleegkundigen met een vast contract. 84% van de uitzendkrachten kiest bewust voor een interimcontract omwille van de grote flexibiliteit.
Loopbaanbegeleiding blijkt ook een belangrijk punt op de agenda. 57 % van alle verpleegkundigen geeft aan binnen de huidige job onvoldoende begeleiding te krijgen. Ook hier kan een interimbureau soelaas bieden. Express Medical volgt haar werknemers nauw op en hecht belang aan een warm onthaal.
Benieuwd wat Express Medical voor jou kan betekenen?.
Contacteer dan zeker onze consultants via www.expressmedical.be.
Entertainment, fun & zoveel méér!
